Tussenteenflegmoon

Tussenklauwontsteking, ook wel slakkepoot, krep, haarworm of kleipoot genoemd, is een acute ontsteking van de tussenklauwhuid. Het begint met een beschadiging van de tussenklauwhuid door b.v. stenen, zaagselsplinters, slechte loopvlakken etcetera, waarna de altijd aanwezige necrose bacil het onderhuidse weefsel kan ontsteken. Als gevolg van de ontsteking zien we een harde rode zwelling net boven de tussenklauwspleet en in de kootholte, soms is de hele ondervoet tot aan de bijklauwen gezwollen, hard en warm.
Vaak neemt de koe ook een typische stand aan met het betreffende been iets naar voren waarbij de punt van de klauw net wel of net niet op de grond rust.
Als niets aan de ontsteking gedaan wordt, treedt diep weefselversterf onder de tussenklauwhuid op, waardoor een diepe wond wordt gevormd. De diepe wond wordt door overmatige vorming van nieuw weefsel gedicht wat in de tussenklauwspleet tot de vorming van een tyloom leidt. Dit tyloom, een stuk wild vlees tussen beide klauwen in, wordt door beide klauwen beknelt en veroorzaakt extra ongemak. Vaak wordt het tyloom ook door mortellaro aangetast.

Bij tussenklauwontsteking is het van groot belang om snel de koe te behandelen om de vorming van een tyloom en het nog verder naar binnen slaan van de ontsteking te voorkomen. Indien men heeft vastgesteld dat het om tussenklauwontsteking gaat, is het spuiten van antibiotica (b.v. excenel, cobactan, tetracycline) noodzakelijk. Ook is het bevorderlijk om de harde hoornranden in de tussenklauwspleet te verwijderen en oxytetraspray op de wond in de tussenklauwspleet te spuiten.

Ter voorkoming van tussenklauwontsteking dient gezorgd te worden voor een gunstig stalklimaat, schone degelijke loopvlakken (geen kans op beschadigingen van buitenaf) en een formaline voetbad.
Dieren die tussenklauwontsteking of andere open wonden aan de klauwen hebben (zoolzweer, witte lijn ontsteking etc.) mogen niet door het voetbad, omdat de formaline het genezingsproces tegenwerkt.